รัชกาลที่ 4 พระราช กรณียกิจ คืออะไร

รัชกาลที่ 4 พระราชกรณียกิจ หรือ เจ้าฟ้าปกครองสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวปิยวงศ์ และได้รับพระมหากษัตริย์แห่งสยาม ชื่อเต็มของพระองค์คือ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้ามหาราช รังสรรค์มหิตลาธิเบศร มั่นมีเมตตาธรรม ภูมิลำเนาวรรณวัฒนาพาหุนรส หรือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวปิยวงศ์ นาม และเกิดเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2431 ในพระราชวังวัดโพธิ์ กรุงรัตนโกสินทร์ (กรุงเทพฯ)

พระองค์เป็นพระบรมราชกุมารีเสียงศรัทธาและมีความชำนาญวิชาการ ได้รับการศึกษาแบบรัชกาลโปรดที่สาม และได้รับการศึกษาที่มหาวิทยาลัยอิมแพเรียลคอร์ท (Imperial College) ในประเทศอังกฤษ

ในระหว่างการปกครองสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระองค์ได้ให้ความสำคัญในการพัฒนาประเทศและสังคม โดยการก่อสร้างสถาปัตยกรรมสำคัญ เช่น วัดพระยาไกร (วัดพระศรีรัตนศาสดาราม) และ วัดราชโลภนาถิช (วัดราชศาสนสงเคราะห์) ซึ่งกลายเป็นสัญลักษณ์ของกรุงเทพมหานคร

พระองค์ได้เป็นกัปตันที่หาดบางแสนบนเรือเปิดชัย และได้รับการประท้วงจากกลุ่มผู้ใหญ่ราชสกุลที่ประทับใจการปกครองของพระองค์ ในที่สุดพระองค์ได้ตีพิมพ์ปฏิญาณพระราชดำเนินไว้ในตำนานประวัติ

รัชกาลที่ 4 เสียชีวิตเมื่อวันที่ 2 ม.ค. พ.ศ. 2489 ซึ่งเป็นเนื่องจากโรคพันธุกรรมทางกระดูกพร้อมกับโรคเอดส์ องค์ครองสมเด็จพระบรมราชินีนาถนิสารสนธิสัญชาติ และกัปตันบริหารเวทยบัญชาดังเดียวกัน ถือเป็นการสิ้นสุดสัปปะรัตน์ของประวัติศาสตร์สยาม และได้ประกาศเชื้อสายให้บรรพบุรุษที่เหลือมีสิทธิมาศักดิ์ศรีได้สัมผัสชิวิตใหม่ในเชิงกลุ่ม

หลังจากการเสียชีวิตของพระองค์ ทรงสิริมงคลฯ ให้พระบาทสยามกัณฑ์เฉลิมพระเกียรติให้พระเจ้าเฉลิมพระเกียรติ ทรงพระเจริญกรุงเทพมหานครเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2531 โดยได้รับความยินยอมจาก เจ้าพระยามหาสุทธิสารวินทาถิ่น รัชกาลที่ 10